Ik zit alweer anderhalve week op Aruba en het bevalt me tot nu wel. Ik merk al snel dat de dagen en tijd heel snel gaan. Ik heb uiteindelijk dus toch besloten om een auto te huren. De dagen zijn vaak hetzelfde; van 10 tot 4 werken, thuis komen en omkleden en wat eten, vervolgens mijn kamergenoot ophalen met de auto, hij kookt, en in de avond gaan we met ongeveer 8 mensen ergens zitten, afhankelijk van wie en wie niet werkt, en daarna gaan we weer slapen. En dat vaak zo’n 6 dagen achterelkaar, op mijn vrije dag na dan.

Even voor de duidelijkheid, je hebt dus een lobby bar van Amuse en een restaurant. Het restaurant is zo’n 20 minuten rijden vanaf ABV en het ligt aan het water met dus een mooie sunset. De lobby bar wat in het Playa Linda Resort zit is zo’n 5 minuten rijden. Het zijn dus twee aparte plekken.

De dag nadat ik het vorige verslag het geschreven dacht ik te beginnen in de Amuse lobby bar, maar nee. Ik mocht gaan helpen met het verven van de tafels van het Amuse Sunset restaurant. Dat was nogal saai naar mijn mening, je moest eerst de tafels helemaal schuren met natuurlijk schuurpapier en vervolgens mocht ik de dikkere stukken verf die bij de vorige verfbeurt niet goed waren opgedroogd er met een mes vanaf halen. En dat deed ik vanaf half 11 tot zo ongeveer 3 uur. Niet het allerleukste werk dat je kan hebben, maarja dat moet ook gebeuren. De dag daarna, 3 september, was dan eindelijk mijn eerste werkdag. Ik was aan de ene kant wel heel erg benieuwd hoe het allemaal zou uitpakken, maar andere kant had ik er ook wel zin in om eindelijk te gaan beginnen. De vaste taken die ik elke ochtend moet doen zijn: de bar schoonmaken met een handdoek, de vriezer met ijs schoonmaken en ijsklontjes halen voor de koeling. Daar ben ik meestal zo’n 30 minuten mee bezig elke dag. Dat moet gewoon elke dag gebeuren dus. De eerste twee dagen wist ik niet echt heel goed wat te doen en vond ik het lastig om goed mijn draai te vinden. De tijd ging naar mijn idee ook erg traag voorbij, terwijl het maar 6 uur zijn die ik op een dag hoef te werken. Ik moet in principe gewoon langs de gasten die bij het zwembad liggen en de mensen die op het strand liggen. Gewoonlijk zeg ik ze goede dag en vraag hoe het met ze gaat. Het enige lastige in deze maand en ook een groot gedeelte van de volgende maand is, is dat er veel Venezuelanen zijn. En ten eerste kan ik geen Spaans en ten tweede geven de Venezualanen haast geen tip, ofwel je hebt er vrij weinig aan. De Amerikanen zijn zoals iedereen gewent is erg overdreven enthousiast en erg vriendelijk. Alleen wanneer het hun niet bevalt zullen ze dat ook melden en houden ze het niet voor zich. De eerste twee dagen stond ik ook heel vaak te wachten bij de bar, omdat ik gewoon weg niet wist hoe ik het precies moest aanpakken en dat kwam ook doordat het niet heel druk was en ik eigenlijk al langs iedereen was langsgelopen. Het was dus aan het begin allemaal even wennen. Twee dagen nadat ik gewerkt had, mocht ik in het Amuse Sunset restaurant werken. Ik moest alleen maar brood en het water voor de gasten verzorgen, omdat ik nog geen ervaring had in een restaurant. Dit was niet heel erg leuk, maar het voordeel wel was dat ik pas om 5 uur hoefde te beginnen en ik in principe de hele tijd bezig was. Maar het nadeel was wel dat ik geen tip kreeg, wat ook niet onbelangrijk is.

De volgende dag moest ik weer bij de lobby bar werken en dat ging een stuk beter dan de andere twee dagen dat ik daar had gewerkt. Ik had ook die dag ongeveer 25 dollar tip gekregen in totaal van zo’n ongeveer maar 6 orders. De dag verliep ook veel vlotter, omdat ik meer bezig was en meer met de mensen een soort van klik kreeg. Ik begon het werk steeds meer te waarderen. Elke dag was, zoals ik eerder al beschreven had, een beetje hetzelfde. De dagen hierna, dus donderdag, vrijdag en zaterdag gingen wat minder qua tip. Maar ik bleef altijd boven de 10 dollar tip.

Gisteren, zaterdag, was een wat mindere dag. Normaliter werk ik altijd met een vrouw, Reah, die 6 dagen per week in de lobbybar werkt. Zij weet dus alles heel goed te vinden en wat te gebruiken bij welk broodje. Op zaterdag had ik ineens 3 verschillende orders gehad tegelijkertijd. Amerikanen willen hun bestelling zo snel mogelijk en zijn snel ontevreden als er iets mis is. Het geval was dus dat ik nu ook moest meehelpen met het maken van de broodjes en ik vroeg aan Kimberly hoe ik het broodje moest maken. Het broodje wat ik moest maken was Pastrami, maar ipv pastrami zei ze tegen mij dat ik pulled pork op het broodje moest doen. Ik wist natuurlijk überhaupt niet wat het verschil was, ik had immers nog nooit van pastrami gehoord. Dus de man die ik eigenlijk al 3 dagen achterelkaar bij ons eten en drinken had besteld kreeg nu het verkeerde eten. Nota bene wilde zijn vrouw een wafel en die wafel was ook verkeerd bereid met de verkeerde syrop door Kimberly. Daar ging mijn tip. Ze was ook niet de snelste en we moesten de 2 andere bestelling ook nog doen, maar dat was zij al een vergeten volgens mij want dat duurde zo’n 20 minuten. Alle 3 de bestellingen waren eigenlijk niet goed gegaan. De een was ontevreden over hoe lang die moest wachten en de andere bestelling had ik verkeerd begrepen wat ze wilde eten en de eerste bestelling was gewoon helemaal verkeerd. Dat was nog niet het ergste, de baas kwam ook nog eens langs. En aangezien iedereen haar haat was dat geen pretje. Ik had namelijk twee dagen daarvoor de jongen ontmoet die mijn voorganger was en hij voorspelde dat ik haar ook uiteindelijk zou gaan haten. Het was dus een dag om snel te vergeten.

Vandaag, 10 september, ben ik vrij en ben ik even langs de het resort gegaan samen met Steyn (kamergenoot) om mijn was te regelen, maar dat was niet gelukt, omdat de wasmachines het een op een of andere manier niet deden. Vervolgens zijn we naar het strand gegaan en daarna hadden we nog even boodschappen gedaan. So far, so good. Niks bijzonders eigenlijk.

Tot nu toe gaat alles nog steeds wel goed, alleen zijn mijn vaste kosten wel wat hoger dan ik van tevoren voorzien had. Dat is wel een tegenvaller. Aangezien ik niet veel tip krijg, was ik misschien van plan om een andere baan er nog bij te nemen op Aruba. Maar dat ben ik nu zo goed mogelijk aan het regelen. Toen ik namelijk op een gegeven moment aan het lopen rondlopen was op het strand kwam ik een paar Nederlandse bareigenaars tegen die ook een bar op het strand had daar. Ze vertelden met dat ik bij een bepaald restaurant beter kon gaan werken, omdat je daar veel meer tip krijgt. Maar dat moet ik deze week maar allemaal even uitzoeken.

Nogal veel wat ik nu allemaal geschreven heb hierboven, waarschijnlijk heb ik ook veel niet genoemd.

Maar het is ook nog allemaal even wennen hier en ik merk wel dat ik steeds beter mijn draai hier begin te vinden, wat natuurlijk erg prettig is.

Groetjes