Terug van nooit weggeweest

Het is al weer even tijd geleden dat ik een verhaal heb geschreven. Dat kwam vooral doordat ik eigenlijk elke middag en avond wel bezig was.

Afgelopen paar weken ben ik een paar keer naar de casino geweest. Dit doe ik overigens meer voor de gezelligheid met een paar andere gasten. Het is ook gewoon lache om te zien hoe andere mensen geld verliezen als water. Zo kwam er laatst een man naast ons zitten aan de roulette tafel en verloor zomaar 400 dollar. Dat was wel geinig om te zien.

Afgelopen maandag is er ook een kamergenoot van mij naar Nederland vertrokken. Hij had hier voor 5 maanden stage gelopen. Het was wel heel gek toen hij vertrok omdat je natuurlijk na je werk elkaar de hele tijd ziet. Je hebt ook een gevoel alsof je hem al een jaar kent of misschien wel langer. Het was dus wel heel jammer dat hij weer naar Nederland vertrok. Aan de andere kant is het wel lekker rustig nu en ook vooral schoon. Altijd als hij zijn shag ging draaien lag de hele tafel vol met dus shag. De drugsdealers komen gelukkig nu ook niet meer over de vloer. Hij hielt namelijk nogal van zn wiet en cocaïne. Maar voor de rest was ie heel normaal hoor haha.

Voor de rest ga ik af en toe uit eten. Zo was ik gisteren naar de Italiaan gegaan en een week geleden bij een fantastisch steakrestaurant genaamd Fermin. Ik ben wel al een beetje afgestapt van de meer fastfood restaurants zoals Wendy’s en Taco Bell. Ten eerste is het gewoon troep en smaakt het ten tweede ook niet heel erg goed. Ik ga dus liever wat minder vaak buiten de deur eten, maar dan tenminste wel goed.

Doordat ik mijn draai hier natuurlijk wel al helemaal heb gevonden vliegen de dagen echt voorbij. Af en toe merk ik wel dat ik het soms lastig vind om met de onzekerheid van mijn werk om te gaan. Elke ochtend moet je maar hopen dat het druk is. Want je bent natuurlijk heel erg afhankelijk van de mensen die er zijn of niet zijn. Je moet immers je tip verdienen door eten of drinken te verkopen.

Deze week was het helaas best wel rustig en had ik niet veel orders. Je merkt ook heel goed dat er een hurricane is geweest in de buurt. Er zijn veel mensen best wel bang geworden en hebben daardoor hun verblijf gecanceld. In het resort waar ik werk hebben ze timeshare en dat betekent dat veel mensen een aantal weken hebben betaald voor een bepaalde kamer en dan elk jaar terug kunnen kopen. Ze kopen dus eigenlijk een kamer voor een paar weken per jaar. Veel mensen vinden het dan minder erg om even een jaar over te slaan. Vandaag, vrijdag, was de laatste werkdag deze week bij de lobby bar, omdat ik morgen namelijk moet gaan werken bij een een of ander beachtennis gebeuren. Ik verzorg daar samen met mijn baas de catering. Dus vandaag moest ik een soort van afscheid nemen van mijn ‘vaste’ klanten. De hele dag had ik weinig orders dus ik was wel een beetje bang dat ik met weinig tip naar huis zou gaan. Maar aan het einde van mijn werkdag kwam een hele aardige man naar mij toe en gaf me bijna 40 dollar. Dat was dus wel even mooi meegenomen. Eerder die dag had hij mij ook al zn adres en telefoonnummer gegeven. Dat vind ik persoonlijk wel heel erg leuk aan het werk. Je bent constant met mensen bezig en je hoort hele verschillende en bijzondere verhalen van iedereen. Zo had ik een paar dagen geleden een gesprek met een politieagent uit Amerika. Dat vond ik wel heel erg bijzonder. Morgen ga ik wel even langs playa Linda, omdat er twee mensen mij graag hun overgebleven boodschappen wilde geven. Dat is ook wel heel erg aardig, maarja anders gooien ze het ook maar weg.

Overigens ben ik met de andere restaurants en barretjes ook al vrienden geworden. Er is een restaurant tegenover mijn bar en hij loopt ook op het strand en het zwembad. Hij is 17 jaar en woont op Aruba. Hij spreekt wel wat minder goed Engels maar is wel echt enorm aardig. Wat wel grappig is, is dat hij af en toe mijn klanten probeert te krijgen. Wanneer ik soms een praatje heb gemaakt met een paar mensen gaat hij er af en toe ook nog langs. Dat vind ik af en toe wel grappig om te zien, en vooral als ik weet dat die mensen alleen bij mij bestellen.

Vanavond ga ik dan naar een club waar SBMG en Dopebwoy aanwezig zijn. Dat is wel lache en omdat ik morgen om 3 uur pas hoef te beginnen is dat wel relaxt. Het is ook wel weer even fijn om er even uit te zijn. Gisteren was ik overigens na mijn werk naar het strand gegaan met nog 3 anderen. En vervolgens hadden we dus bij een pizza restaurant gegeten. Op het strand was er ook nog een andere jongen die een van die 3 jongens in het vliegtuig was tegengekomen. Hij was hier maar voor een week maar het was een hele chille jongen. Hij was met ons meegegaan en toen hij weer wegging rond 11, waren ik en nog 2 anderen naar Wendy’s gegaan en hij rijdt in zijn auto een stukje achter ons aan. Toen we bij de stoplichten stonden toeterde ik een paar keer om hem gedag te zeggen, maar het grappige was dus dat diegene die voor mij stond te wachten voor het rode stoplicht, dacht dat ik tegen hem toeterde. Hij reed dus vol door rood. Dat was wel even hilarisch (waarschijnlijk heb ik dit heel onduidelijk verteld, maarja het gaat om het idee ;)).

Het gaat wel zn gangetje en met het geld hoef ik me ook iets minder zorgen te maken dus dat scheelt allemaal heel erg.

Almost 3 weeks past

Om precies te zijn ben ik hier morgen alweer 3 hele weken. Zoals ik in het vorige verhaal al vertelde gaan de dagen hier enorm snel. Dat is aan de ene kant wel nadelig, omdat het natuurlijk dan zo voorbij is.

De vorige keer was ik vergeten te vertellen of we hier op Aruba nou eigenlijk last hadden van Irma. Nou eigenlijk merkte je er gelukkig vrij weinig van. De wind verdween en het werd bewolkt een paar dagen lang. Dus het hete weer wisselde zich af en toe af met wat bewolking. Eind vorige week waren er twee jongens die op Sint-Maarten zaten, en dus geëvacueerd zijn, op ABV. Ze vertelden dat het daar erg heftig aan toe ging. Een van de twee jongens vertelde dat hij schotschoten had gehoord om de hoek. Ook waren zij naar een opslag geweest van allerlei producten, om zich te voorziene van voedsel. Maar even later nadat ze vertrokken waren, hoorden ze weer allemaal schotschoten en blijkbaar was dat dan de marine. Best wel heftig om allemaal te horen.

Maarja, vorige week ging het werken erg goed en had ik het erg naar mijn zin. De meeste gasten waren erg aardig en op een gegeven moment merkte ik wel dat ik een soort van band met ze opbouwde. Elke dag maakte ik met een aantal gasten een praatje over hun avond was en wat ze eventueel nog wilde gaan doen die dag. Niet alleen door het goede contact met de gasten had ik het naar mijn zin, maar ook doordat het nogal druk was. De tijd gaat vanzelfsprekend sneller voorbij wanneer je het druk hebt en de hele tijd in de weer bent, dan wanneer je maar aan het wachten bent.Een hele verbetering al dan de week weer daarvoor dus. Op een gegeven moment kwam ik drie Nederlanders tegen die ook op Playa Linda Resort zaten. Het was dan ook wel even fijn om ‘gewoon’ even Nederlands te spreken. Het contact met deze gasten verliep heel goed en de eerste dag hadden we veel met elkaar gepraat. Een van de drie Nederlanders had een kleindochter die in Boston studeerde en zij kwam naar Nederland toe om te studeren. Ze was heel trots op haar kleindochter, maar alleen niet zo behendig met Facebook, waardoor ze me geen foto van haar had kunnen laten zien. En zo hadden we wel meer leuke gesprekken. Aan het eind van de dag wilde ze ook nog een foto van me maken, maar waar dat nou goed voor was haha. De volgende dag dat ik ze weer zag, nam ik zoals gewoonlijk hun bestelling op en toen ze wilde afrekenen gaf ze me 20 dollar waar ik wel een beetje van schrok. Normaliter gaven de mensen rond de 3 dollar tip. Dus dat was wel heel lief en uiteindelijk had ik die dag dan ook 44 dollar tip, wat tot nu toe het meeste tip is wat ik heb gekregen.

Zo goed als de vorige week was, zo slechts is deze week begonnen. Gisteren, maandag, was mijn eerste werkdag weer van de week. Op zondag komen de meeste gasten aan die inchecken. Je hebt weer een schone lei en je kan weer opnieuw beginnen met het zoeken van nieuwe ‘vaste klanten’. Eerlijk gezegd viel het me een beetje tegen. De mensen waren wat lastiger te bereiken en ik zou me god niet weten wat de oorzaak was. Vandaag was nog erger dan gisteren. Ik had in totaal maar 6 drankjes moeten maken op een dag. Je moet je dus voorstellen dat je de hele dag rondloopt op een bloedheet strand en dat je op zo’n maar drie dollar tip krijgt. Reah, de barvrouw, vertelde me dat het per week heel erg verschilt qua drukte. Ik ga er maar vanuit dat sommige weken wat beter gaan dan de andere.

Wat mijn auto betreft, heb ik ervoor gezorgd dat ik het einde van deze maand het contract kan opzeggen. Er kwam namelijk een andere jongen ook op ABV die hier al eerder is geweest en dus een aantal contacten had met verschillende verhuurauto’s. En waarschijnlijk ga ik de auto delen met een van de nieuwe jongens, wat me dus heel veel geld scheelt. In principe, als dat lukt, hoef ik geen extra baantje hierbij te doen nog, maar dat zie ik allemaal deze week nog wel.

Groetjes,

PS: ik schrijf dit allemaal heel snel en waarschijnlijk zullen hier weer veel fouten inzitten net zoals bij het vorige verhaal, maar jullie begrijpen wat ik bedoel ;)

Week 1,5

Ik zit alweer anderhalve week op Aruba en het bevalt me tot nu wel. Ik merk al snel dat de dagen en tijd heel snel gaan. Ik heb uiteindelijk dus toch besloten om een auto te huren. De dagen zijn vaak hetzelfde; van 10 tot 4 werken, thuis komen en omkleden en wat eten, vervolgens mijn kamergenoot ophalen met de auto, hij kookt, en in de avond gaan we met ongeveer 8 mensen ergens zitten, afhankelijk van wie en wie niet werkt, en daarna gaan we weer slapen. En dat vaak zo’n 6 dagen achterelkaar, op mijn vrije dag na dan.

Even voor de duidelijkheid, je hebt dus een lobby bar van Amuse en een restaurant. Het restaurant is zo’n 20 minuten rijden vanaf ABV en het ligt aan het water met dus een mooie sunset. De lobby bar wat in het Playa Linda Resort zit is zo’n 5 minuten rijden. Het zijn dus twee aparte plekken.

De dag nadat ik het vorige verslag het geschreven dacht ik te beginnen in de Amuse lobby bar, maar nee. Ik mocht gaan helpen met het verven van de tafels van het Amuse Sunset restaurant. Dat was nogal saai naar mijn mening, je moest eerst de tafels helemaal schuren met natuurlijk schuurpapier en vervolgens mocht ik de dikkere stukken verf die bij de vorige verfbeurt niet goed waren opgedroogd er met een mes vanaf halen. En dat deed ik vanaf half 11 tot zo ongeveer 3 uur. Niet het allerleukste werk dat je kan hebben, maarja dat moet ook gebeuren. De dag daarna, 3 september, was dan eindelijk mijn eerste werkdag. Ik was aan de ene kant wel heel erg benieuwd hoe het allemaal zou uitpakken, maar andere kant had ik er ook wel zin in om eindelijk te gaan beginnen. De vaste taken die ik elke ochtend moet doen zijn: de bar schoonmaken met een handdoek, de vriezer met ijs schoonmaken en ijsklontjes halen voor de koeling. Daar ben ik meestal zo’n 30 minuten mee bezig elke dag. Dat moet gewoon elke dag gebeuren dus. De eerste twee dagen wist ik niet echt heel goed wat te doen en vond ik het lastig om goed mijn draai te vinden. De tijd ging naar mijn idee ook erg traag voorbij, terwijl het maar 6 uur zijn die ik op een dag hoef te werken. Ik moet in principe gewoon langs de gasten die bij het zwembad liggen en de mensen die op het strand liggen. Gewoonlijk zeg ik ze goede dag en vraag hoe het met ze gaat. Het enige lastige in deze maand en ook een groot gedeelte van de volgende maand is, is dat er veel Venezuelanen zijn. En ten eerste kan ik geen Spaans en ten tweede geven de Venezualanen haast geen tip, ofwel je hebt er vrij weinig aan. De Amerikanen zijn zoals iedereen gewent is erg overdreven enthousiast en erg vriendelijk. Alleen wanneer het hun niet bevalt zullen ze dat ook melden en houden ze het niet voor zich. De eerste twee dagen stond ik ook heel vaak te wachten bij de bar, omdat ik gewoon weg niet wist hoe ik het precies moest aanpakken en dat kwam ook doordat het niet heel druk was en ik eigenlijk al langs iedereen was langsgelopen. Het was dus aan het begin allemaal even wennen. Twee dagen nadat ik gewerkt had, mocht ik in het Amuse Sunset restaurant werken. Ik moest alleen maar brood en het water voor de gasten verzorgen, omdat ik nog geen ervaring had in een restaurant. Dit was niet heel erg leuk, maar het voordeel wel was dat ik pas om 5 uur hoefde te beginnen en ik in principe de hele tijd bezig was. Maar het nadeel was wel dat ik geen tip kreeg, wat ook niet onbelangrijk is.

De volgende dag moest ik weer bij de lobby bar werken en dat ging een stuk beter dan de andere twee dagen dat ik daar had gewerkt. Ik had ook die dag ongeveer 25 dollar tip gekregen in totaal van zo’n ongeveer maar 6 orders. De dag verliep ook veel vlotter, omdat ik meer bezig was en meer met de mensen een soort van klik kreeg. Ik begon het werk steeds meer te waarderen. Elke dag was, zoals ik eerder al beschreven had, een beetje hetzelfde. De dagen hierna, dus donderdag, vrijdag en zaterdag gingen wat minder qua tip. Maar ik bleef altijd boven de 10 dollar tip.

Gisteren, zaterdag, was een wat mindere dag. Normaliter werk ik altijd met een vrouw, Reah, die 6 dagen per week in de lobbybar werkt. Zij weet dus alles heel goed te vinden en wat te gebruiken bij welk broodje. Op zaterdag had ik ineens 3 verschillende orders gehad tegelijkertijd. Amerikanen willen hun bestelling zo snel mogelijk en zijn snel ontevreden als er iets mis is. Het geval was dus dat ik nu ook moest meehelpen met het maken van de broodjes en ik vroeg aan Kimberly hoe ik het broodje moest maken. Het broodje wat ik moest maken was Pastrami, maar ipv pastrami zei ze tegen mij dat ik pulled pork op het broodje moest doen. Ik wist natuurlijk überhaupt niet wat het verschil was, ik had immers nog nooit van pastrami gehoord. Dus de man die ik eigenlijk al 3 dagen achterelkaar bij ons eten en drinken had besteld kreeg nu het verkeerde eten. Nota bene wilde zijn vrouw een wafel en die wafel was ook verkeerd bereid met de verkeerde syrop door Kimberly. Daar ging mijn tip. Ze was ook niet de snelste en we moesten de 2 andere bestelling ook nog doen, maar dat was zij al een vergeten volgens mij want dat duurde zo’n 20 minuten. Alle 3 de bestellingen waren eigenlijk niet goed gegaan. De een was ontevreden over hoe lang die moest wachten en de andere bestelling had ik verkeerd begrepen wat ze wilde eten en de eerste bestelling was gewoon helemaal verkeerd. Dat was nog niet het ergste, de baas kwam ook nog eens langs. En aangezien iedereen haar haat was dat geen pretje. Ik had namelijk twee dagen daarvoor de jongen ontmoet die mijn voorganger was en hij voorspelde dat ik haar ook uiteindelijk zou gaan haten. Het was dus een dag om snel te vergeten.

Vandaag, 10 september, ben ik vrij en ben ik even langs de het resort gegaan samen met Steyn (kamergenoot) om mijn was te regelen, maar dat was niet gelukt, omdat de wasmachines het een op een of andere manier niet deden. Vervolgens zijn we naar het strand gegaan en daarna hadden we nog even boodschappen gedaan. So far, so good. Niks bijzonders eigenlijk.

Tot nu toe gaat alles nog steeds wel goed, alleen zijn mijn vaste kosten wel wat hoger dan ik van tevoren voorzien had. Dat is wel een tegenvaller. Aangezien ik niet veel tip krijg, was ik misschien van plan om een andere baan er nog bij te nemen op Aruba. Maar dat ben ik nu zo goed mogelijk aan het regelen. Toen ik namelijk op een gegeven moment aan het lopen rondlopen was op het strand kwam ik een paar Nederlandse bareigenaars tegen die ook een bar op het strand had daar. Ze vertelden met dat ik bij een bepaald restaurant beter kon gaan werken, omdat je daar veel meer tip krijgt. Maar dat moet ik deze week maar allemaal even uitzoeken.

Nogal veel wat ik nu allemaal geschreven heb hierboven, waarschijnlijk heb ik ook veel niet genoemd.

Maar het is ook nog allemaal even wennen hier en ik merk wel dat ik steeds beter mijn draai hier begin te vinden, wat natuurlijk erg prettig is.

Groetjes

De eerste paar dagen op Aruba

Twee dagen geleden was ik aangekomen op Aruba Blue Village (ABV) rond ongeveer 5 uur Arubaanse tijd. Ik was nogal gaar na de vlucht, desondanks ik een economy comfort stoel had gekregen en ik in de cockpit mocht zitten op elk moment dat ik wilde.

Oke dus angekomen op het complex kwam ik aan bij de receptie en de receptioniste nam me mee naar de kamer waar ik die dag in zou trekken. Eenmaal bij de kamer was het volgens de receptioniste een enorme puinhoop, waardoor ik de kamer nog niet in kon. Hierdoor was ik naar een andere ‘hotelkamer’ geleidt. Ze vertelde me dat ik de volgende dag rond 10 uur even naar de receptie moest gaan naar dezelfde kamer waar ik dus eerst eigenlijk zou heen gaan, maar wat dus de volgende dag wel opgeruimd zou zijn. Het was een eenpersoonskamer en dat vond ik aan de ene kant wel jammer, omdat ik toen eigenlijk geen flauw idee had wat te doen. Je had immers geen contact met mensen die ook op ABV zaten. Ik dacht bij mezelf dat ik maar beter even op tijd kon gaan slapen ipv allemaal dingen te gaan regelen. Zodoende was ik de volgende ochtend al om 4 uur wakker, niet al te slim met een jetlag dus ;). Ik was tot en met 2 uur in de middag Netflix en tv aan het kijken, omdat ik gewoon even nergens zin in had. De 10 uur dat ik me eigenlijk had moeten melden voor de nieuwe kamer was dus een klein beetje overschreden, maar ik had mezelf voorgenomen om als smoes te gebruiken dat ik pas om half 2 wakker was geworden. Het was best lastig om echt actie te ondernemen en eerlijk gezegd zag ik er wel een beetje tegenop. Ik kwam erachter dat ik eigenlijk helemaal geen eten en drinken op mijn kamer had en dat ik ook nog eens vervoer moest regelen voor op het eiland wat ook al een lastige opgave bleek te zijn. Ik had namelijk op veel verschillende sites zitten zoeken op een degelijke auto of fiets. Een fiets is eigenlijk al uitgesloten, omdat het gewoon veel te gevaarlijk is. Een auto was dus de enige optie, maar daar wilde ik even mee wachten, omdat ik graag de voor- en nadelen hiervan wilde afwegen en of ik nog wat kon regelen met eventueel een kamergenoot. Op een gegeven moment merkte ik wel wat echt zelfstandig zijn betekent. Ik moest me er gewoon even overheen zetten en zin maken om wat te ondernemen.

Eenmaal aangekomen op mijn nieuwe kamer was er al een andere kamergenoot waar ik even mee gepraat had. In principe zijn alle mensen die op ABV met een langdurig verblijf, stagelopers. Ze studeren bijna allemaal toerisme en lopen hier in de horeca op stage voor een paar maanden. Zo ook was mijn kamergenoot iemand die al in zn vierde jaar zat van zijn studie. We waren vervolgens met zijn auto naar de dichtstbijzijnde supermarkt gereden die een beetje degelijk was. Hier had ik even de broodnodige producten gehaald. In de loop van de dag heb ik heel veel andere mensen ontmoet die ook hier dus stage lopen en ik merkte al snel dat er een leuke sfeer heerste. Mijn andere kamergenoot loopt stage in de makelaardij en kwam in de loop van de dag ook weer thuis van zijn stage. De dag hiervoor was hij al even bij mij langs gekomen om even kennis te maken. In de avond ging er iemand koken en aten we spaghetti met vis, wat tot mijn verbazing erg lekker was. In de avond zijn we met een paar jongens uitgegaan, want ik was eerlijk gezegd ook wel benieuwd hoe het er hier aan toe zou gaan. Het was erg gezellig en het was een geslaagde avond.

De volgende ochtend begon, dacht ik, mijn eerste ‘werkdag’ waar ik dus nog met de taxi heen moest. Eigenlijk was het nog heel relaxt. Ik kreeg alleen maar uitleg over hoe alles werkte. Wat wel grappig is dat ik daar vanaf nu Jay heet, omdat Job toch een misschien iets wat rare naam is voor Amerikanen. De taken van mijn werk houden eigenlijk in dat ik de mensen rondom het zwembad en het strand eten en drinken moet verzorgen. Ik ga langs mensen om een praatje te maken, waardoor je probeert een soort van band op te bouwen met die mensen, waardoor ze hopelijk meer gaan bestellen bij je, wat weer resulteert in meer fooi. Om 10 uur was ik aanwezig en ik was om 12 uur al weer afgezet door Patrick op het complex. Hij vroeg me nog of ik zijn restaurant wilde zien, waar ik ook in mag gaan werken in de avond op verschillende dagen. Eerlijk gezegd hoopte ik daar al een beetje op, want doordat ik bij dat restaurant werk hoef ik zelf niet te koken. En aangezien ik niet de allerbeste kok ben is dat een aangename bijkomstigheid. Rond 3 uur had hij me opgehaald om naar Amuse te gaan. Daar kreeg ik een uitgebreide rondleiding en had ik echt letterlijk bijna alle hoeken gezien van het restaurant. Van de ijskoude vriezer waar het vlees in lag tot de installatie van de waterval. Uiteindelijk moest ik even wachten tot de eigenaresse klaar was met waar ze mee bezig was, zodat ze me weer naar huis kon brengen, want Patrick is namelijk ook nog kok dus hij bleef daar tot ongeveer 11 uur. Aangezien ik niet tot 11 uur daar wilde blijven ging ik dus met de eigenaresse mee. Dat duurde best even een tijdje totdat zij klaar was maar gelukkig was het restaurant op een hele mooi plek, waardoor de tijd was sneller voorbij ging. Tijdens het wachten kreeg ik ook echt de lekkerste pasta die ik ooit heb gegeten, dus dat wachten was nou niet echt bepaald een ramp.

Tot nu valt me alles heel erg mee en gaat alles heel goed. Ik heb het enorm naar mijn zin en kijk uit om morgen dan tot echt mijn eerste echte werkdag te hebben.

Veel groetjes,

Je Arubaantje

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Job